Een wereld van verschil.

De tweede week.

Na de eerste week volledig zonder kleerscheuren te zijn doorgekomen was de tweede week even wat anders. Een aantal voorvalletjes zorgden voor een kleine dip aan het begin van afgelopen week. Mijn twee huisgenootjes gingen voor een boodschap de stad in, te voet rond een uur of 11 overdag. Ze liepen langs de doorgaande weg die Moshi verbindt met Arusha. Bij een druk verkeerslicht werd een van de twee aangestoten en vervolgens beetgenomen door een wildvreemde man. Deze probeerde het buideltasje wat ze droeg te jatten, dat is niet gelukt door de superhelden krachten die in beide meiden boven kwam en de hulp van omstanders. Er volgde een worsteling en Melanie werd met een vuist in d'r gezicht geslagen. Het enige wat ze er aan overhield was een dikke lip en een portie schrik. De meneer die dit initiatief ondernam (god hebbe zijn ziel) werd vervolgens achterna gezeten en de meiden werd verteld dat ze zich over hem geen zorgen moesten maken omdat hij toch wel in de fik werd gestoken. Dus eind goed al goed zullen we dan maar zeggen.

De dag erna (woensdag) gingen we naar de shoprite, de grote supermarkt. Op de weg terug naar huis liepen we met zijn allen midden op straat, zoals het hoort wanneer je als Nederlander je niet in je eigen land begeeft. Ik denk dat een bepaald figuur in een bepaalde auto daar bepaald het nut niet van in zag, in deze wazungu (meervoud van mzungu) die midden over straat liepen, om vervolgens zonder aankondiging vanachteren tegen mij aan te rijden, niets gebroken, gescheurd, gekneusd of verrekt, ik kreeg alleen dezelfde portie schrik als Melanie de dag ervoor. De meneer vond het verder blijkbaar niet nodig om ook maar aanstalten te maken vaart te minderen, gelukkig waren er omstanders die meteen kwamen vragen of alles goed ging. Ik denk dat wij net toevallig de enige twee rotte appels troffen van Arusha, waar er nu dus nog maar een van over is...

Nu iets vrolijks! Onze safari was rond, daarover zo meteen meer. 

De rest van de week was rustig, ofja, voor Tanzaniaanse termen. Vanwege de feestdagen die vanaf maandag ook nog doorgezet werden naar dinsdag, was het een kort weekje. In de drie dagen die overbleven ben ik begonnen met mijn lessen, de eerste les ging over celdeling, niet iets waar ik nu veel vanaf weet maar met behulp van een handboek kwam ik wel een eindje. In wat vrije tijd kregen de leerlingen de kans om wat vragen te stellen aan me, iets creatievers dan wat mijn lievelings eten was en mijn lievelings dier kwam er niet uit. Erg tevreden met de antwoorden: gekookte aardappelen en pinguins waren ze ook niet dus maar weer verder gegaan op de celdeling.

Donderdag avond zijn we met een stel vrijwilligers gaan eten bij Vama, een Indisch restaurant (tip nummer 2 voor de mensen die ooit nog naar Arusha gaan) waar we heerlijk pittig gegeten hebben. De luchten en geuren waren nog voor zo'n dikke twee dagen aanwezig, smakelijk!

Afgelopen vrijdag kwam ik aan op school, het marcheren was net gedaan en omdat er geen les op het programma stond voor mij had ik niets voorbereid en dus verwachtte ik een easy dagje. Mooi niet dus. Madam bleek ziek te zijn, of ik even klas 5 over wilde nemen... met wiskunde en ICT op het programma. Omdat dat nu niet bepaald mijn goedste vakken zijn was de uitdaging compleet. Ik had de neiging om in foetus-houding in een hoekje van het klaslokaal te gaan liggen huilen maar uiteindelijk besloten dat toch maar niet te doen. Nee zonder dollen, ik heb het goed gedaan al zeg ik het zelf! Zoals gewoonlijk was vrijdag weer praying time en zo sloot ik de werkweek weer vrolijk af!

Na praying time was het safari time!! 

Zaterdag vertrokken we op onze 3-daagse safari naar de serengeti en de ngorongoro krater, een wereld van verschil vergeleken met Arusha! Het had nog heel wat in handen gehad om de laatste dingen te regelen, met name de betaling. We moesten dollars verkrijgen en vanwege het niet lid zijn van Barclays was het niet mogelijk om dollars te pinnen en moesten we dus met zo'n miljoen, ik herhaal: miljoen shilling over straat om te wisselen in dollars. Wat voelde ik me rijk! Maar vooral ook onveilig. Na de klus geklaard en betaald te hebben kon de reis beginnen.

Dag 1:
Dat was afgelopen zaterdag, de wekker ging al om 5.40. Na een ontbijtje, te voet naar de plaats waar we opgepikt werden en de anderen zouden treffen. Eenmaal daar stond de safari-jeep al te wachten, de spullen aan boord en rijden maar. De eerste twee dagen zouden we met 7 personen zijn aangezien er twee anderen alleen de serengeti wilde zien. De laatste dag ngorongoro hadden we dus met 5 personen. We kregen een chauffeur/gids en een kok toegewezen die ik voor het gemak maar even Timon en Pumba noem. Met Pumba achter het stuur hadden we eerst een rit van ongeveer 3 uur, misschien wat langer, voor de boeg om bij de eerste tekenen van safari te komen: de Ngorongoro krater, een gevoel van een kruising tussen Tarzan, Jurassic Park en the Lion King kwam in me op door de natuur, geluiden, geuren en dieren. Op de weg daarnaartoe werd er een paar keer gestopt voor boodschappen, bandenspanning en benzine. Nu stonden we te wachten tot de tank vol zat, komt er een Maasai jongen naar de auto en vraagt: what country? Ik trots: Holland! Oooh, zegt ie. Hoe gaat het? (ja in het Nederlands ja) Dus ik netjes: goed en met jou? Joseph, zegt ie -einde gesprek-. Dacht ik eindelijk een fatsoenlijk Nederlands gesprek te voeren maar niets bleek minder waar. Eenmaal bij de krater kregen we vanaf een uitkijkpunt een spectaculair uitzicht! De eerste olifanten gespot door een verrekijker waren al spannend, dit bleek niets, vergeleken met wat nog te wachten stond. We reden verder richting serengeti, Pumba vertelde hier en daar een verhaaltje en bij de ingang moesten wat papieren getekend worden. Eenmaal echt in het park waren de eerste leeuwen al een feit, een verre beige vlek in het hoge gras moest de eerste Simba voorstellen. Een eindje verderop wachtte ons een cadeautje. Er was net een zebra gesneuveld en 3 leeuwen waren daar van aan het smullen een meter of 20 van de weg af. Opeens staat een leeuw op en komt richting de jeep gelopen, op nog geen 2 meter afstand ploft hij neer om zichzelf vol te drinken. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik hem had kunnen aaien al had ik gebruik gemaakt van mijn go-go-gadget uitschuif-armen (nummer 1 van de dingen die 't bijzonderst waren). Na veel oe's en aa's vervolgde de rit. De eerste olifanten kwamen al snel in beeld, weer een fotomoment, en door. Daar lagen de volgende leeuwen al op ons te wachten, dit keer niet naast maar op het pad waardoor het onmogelijk was voor ons door te kunnen rijden, bij elkaar wel een groep van 14. Alle soorten en maten waren van de partij. Na enige tijd konden we weer verder. We gingen van het pad af en namen een zijweg, daar zagen we nog: olifanten, nijlpaarden, zebra's, giraffen, gnoes, antilopen en, jawel hoor, een luipaard. Deze opa van een luipaard lag ergens lekker in een boom te rusten en een beetje mooi te wezen (nummer 2). We kregen alle tijd om foto's te maken. Dat was ons laatste snoepje van dag 1. Aangekomen op het kamp werden de tenten opgezet en een kop koffie gedronken. Na een geweldig avondmaal gingen de oogjes toe en de volgende ochtend vroeg weer open.

Dag 2:
De wekker om half 6 en na een kop thee met wat koekjes uit voor de gamedrive. Een echte pumba gezien dit keer en weer een troep leeuwen, nijlpaarden, giraffen en zebra's. Werkelijk waar, je wordt er doodgegooid met zebra's. De eerste keer dat je ze ziet is het nog leuk maar na zebra nummer ontelbaar is het niet leuk meer. Deze dag ook bavianen en een cheetah van ver weg gezien, plus wat kleinere dieren. Na 4 uur rijden waren we weer terug bij het kamp waar we een brunch kregen, Timon had goed voor ons gezorgd want het was verrukkelijk, kip, frietjes, pannenkoeken, vers fruit, geroosterd brood, salade, worstjes, eieren, het kon niet op. Na de brunch zat de serengeti erop en gingen we met volle vaart richting krater. Eenmaal bij ons tweede kamp gingen de twee dames die alleen serengeti deden naar huis. Het was intussen gaan regenen. Meteen daarna stopte het weer, voor zover het intermezzo. Na weer een voortreffelijke maaltijd bereid door Timon zaten we wat te kletsen toen hij ons kwam halen, we moesten meekomen want er was iets te zien. Nou... dat was net iets te zacht uitgedrukt, we begeefde ons naar de heren toilet toen we zagen waar de commotie vandaan kwam. Een gi-gantische olifant stond zijn rug te krabben aan een boom op nog geen 7 meter afstand (nummer 3). Op zijn dooie gemak stond hij een tijdje voor zich uit te staren waarna hij het voor gezien hield en ons zijn dikke rest toe keerde. We besloten maar te gaan slapen want de wekker werd gezet op 4.40.

Dag 3:
We werden wakker en na het ontbijt wachtte ons de zonsopgang. Met uitzicht op de krater vanaf het kamp was dat een spectaculair gezicht. Na alles gepakt te hebben begon de afdaling in de krater. Dieren die deze keer de revue passeerden waren: olifanten, gnoes, nog meer zebra's, flamingo's, hyena's en de twee dieren die de big five compleet maakten, de buffel en de neushoorn. Nu was een van de twee doelstellingen bereikt. Voor we gingen hadden we onszelf twee dingen gezegd, we willen de big five zien (dat was dus gelukt) en het andere wat we wilde zien was een kill. Een kill is simpelweg een roofdier wat een ander dier doodt om op te eten. We waren een paar keer bijna getuige geweest, een leeuw versus een zebra jong en een leeuw versus een pumba, beide niet succesvol of besloten niet in de aanval over te gaan. De laatste dag, het was bijna tijd om de krater te verlaten en we waren aan het praten over de territoria van de leeuwen toen Pumba ons onderbrak want hij zag een hyena klaar voor de aanval. Commotie alom want zou het deze keer dan wel gebeuren? Jawel hoor. De hyena stoof weg, het werd duidelijk dat het achter een baby gnoe aan zat van misschien een dag oud. Waar de hyena eerst alleen was en soort van kansloos tegen de mama gnoe was versterking snel ter plaatse, twee andere hyena's hielpen, en het jong, hoe hard het ook rende, had geen schijn van kans. De tweede doelstelling was behaald (en daarmee ook nummer 4 van de bijzondere dingen). Een perfecte afsluiting van een fantastische trip! Super om te zien in het echt in plaats van op National Geographic.

Ik ben intussen stilletjes dingen aan het bedenken waar ik mijn goede doel van wil maken, ik houd jullie op de hoogte wat betreft de vorderingen. Ik heb tot nu toe nog niets gevonden maar Projects Abroad helpt me daarin. Ik denk dat ik het ga verdelen, de helft op mijn schooltje en de andere helft ergens anders waar het misschien nog harder nodig is.

Vandaag zijn ze foto's komen maken van ons op school. Als je op mijn Facebook kijkt kun je er een zien, na wat doorklikken heb je een hele trits. 

Dat was het voor deze keer!

Volgende week weer een verhaal.

X Daan